Dit is onze 30ste nieuwsbrief - wat het een heel bijzondere maakt. Dertig is namelijk het eerste sphenische getal. Als je ooit met een brokje kennis wil uitpakken op een feestje: zo'n getal is het product van drie verschillende priemgetallen. In dit geval dus 2 x 3 x 5. Nu je iets bijgeleerd is je dag ongetwijfeld al geslaagd - en dan moet de rest van de nieuwsbrief nog komen!

Eind 2019 liet Jack Dorsey een interessant ballonnetje op: wat als Twitter een communicatieprotocol zou worden, en dus meer dan een app? Project Bluesky werd geboren. Boeiend genoeg om er een aflevering aan te wijden, vonden we toen (#73).

Rond Bluesky bleef het stil. Wij bleven podcasten. Het leven ging door.

Deze week kwam er nieuws. Bluesky is intussen een volwaardige open source organisatie geworden. Gesponsord door Twitter, maar volledig onafhankelijk. Zo tweette kersvers opperhoofd Jay Graber.

Haar missie is ambitieus: het creëren van “decentralized standard for social media”. Daarbij plaats je een status update niet langer op een gesloten medium. Maar verstuur je die via een open protocol. Met dat protocol kunnen andere platformen dan weer aan de slag.

Maar … wat zou dat oplossen?

Je posts zitten niet langer opgesloten in 1 netwerk. Zo zou een nieuwe app jouw Twitter, Facebook en LinkedIn tot 1 tijdslijn kunnen combineren. (Trollen en senioren ft. motivational quotes 🍿.)

Het kan ook een gamechanger zijn voor contentmoderatie. In de visie van Bluesky kunnen verschillende organisaties ons verschillende algoritmes aanreiken, om onze feeds te filteren. Een tijdslijn zonder trollen of toxiciteit? Vrij van EDM of Rik Torfs? Moet kunnen. Positief is dat een enkel techbedrijf zo niet langer bepaalt wat OK is en wat niet. Potentieel risico? Nog grotere echokamers en filterbubbels. Een feed met enkel boomers? Brr.

Om te slagen in haar opzet, zal Bluesky sociale netwerken moeten overtuigen om mee te stappen in het protocol. Om controle te decentraliseren. Jay Graber komt niet toevallig uit de cryptowereld. (Bluesky is wat hip kids tegenwoordig een ‘decentralized autonomous organization’ of DAO noemen.)

Maar Graber zal ook Twitter zelf moeten overtuigen. We zijn wat sceptisch, gezien het flight record van het blauwe vogeltje. Twitter steunde in z'n beginjaren sterk op een community van developers die allerlei tools bouwden bovenop het netwerk. Die mogelijkheden werden stelselmatig afgebouwd. Zo kon Twitter terug meer controle krijgen over hun eigen product. Zal het nu die controle weer afstaan?

Dan is er nog het slakkentempo waaraan Team Dorsey innoveert. Al is dat tegenwoordig wel verbeterd. Twitter is een pak sneller geworden in het shippen van nieuwe features (of het killen ervan). Reden voor die verandering? Dantley Davis. De nieuwe Chief Design Officer werd bewust aangetrokken om tegen de haren in te strijken. Om zijn collega’s wat broodnodig haar op de tanden te laten kweken, en kritischer te zijn voor elkaar. De NYT leerde dat die shocktherapie alvast tot de nodige traantjes en exits heeft geleid.

Davis is alleszins géén Mister Blue Sky 🎵.

Hoe dit liedje verder gaat? We denken dat het nog flink zal donderen en bliksemen, eer we die beloofde blauwe hemel zullen zien.

En verder:

Op zondag houden wij ervan om naar het S.M.A.K. te gaan en voor de brandblusser in de gang te gaan staan. ‘Mooi werk’, zo mompelen we, ‘maar wat bedoélt de kunstenaar ermee?’. Lachen, gieren, brullen.

Gelukkig zijn er ook kunstenaars die werk maken dat niet alleen mooi, maar ook zeer maatschappijkritisch is. Met stip op één: Dries Depoorter. De Leonardo Da Vinci van zijn generatie werd wereldberoemd met werken als Die With Me en Flemish Scrollers. In dit interview ontdek je alles, maar echt àlles, over dit genie.

Te beluisteren met of zonder veel batterij, en sowieso waar je anders podcasts scoort. (Of hier.)

Dankzij Dries mogen we trouwens een Shortlife-wekker weggeven (t.w.v. 165 euro). To remind you life is short. Retweet deze aflevering om kans te maken.